Het bijzondere aan Kunststof is dat het zo onbijzonder is. Een dagelijks uitgezonden programma over media en cultuur, waarin het interview domineert. Uit nood geboren werd Kunststof een zogenaamd kaal programma, zonder toeters en bellen op NPS-niveau. Na drie jaar verzuchtten Barend & Van Dorp opgelucht dat ze steeds kaler werden. Het gesprek aan tafel hoefde niet meer met talloze rubriekjes, spelletjes of andere leuk bedoelde narigheid opgefleurd te worden. En zie: de heren veroverden de Zilveren Nipkow-schijf.

Dit jaar komt radiopendant de Zilveren Reiss-microfoon het programma Kunststof meer dan toe. Zonder opsmuk, maar met een weldadig aandoend hoorbaar plezier wordt hier geïnterviewd. Wie naar Kunststof luistert begrijpt weer iets van de romantiek van het medium. Die snapt waarom bijna elke televisie-maker in kranten- en tijdschriftinterviews laat weten eigenlijk het liefst radio te maken.

Wars van obligate vraagjes praten Jellie Brouwer, Frénk van der Linden en Petra Possel met hun gasten. Snel, goed geïnformeerd, prikkelend en ad rem zorgen ze dagelijks voor een aangenaam, soepel uurtje radio. Het zou ons verbazen als de vragen en antwoorden hier uitgeschreven op tafel liggen, inclusief voorgebakken grapjes, zoals sommige andere omroepen plegen te werken.

Kunststof bestaat pas twee jaar, maar ligt op ieders lip bestorven. Heb je gehoord dat Rik Rensen vanavond in Kunststof zit? Luisteren!¹ Er zijn zelfs mensen die tussen zeven en acht ’s avonds niet gestoord willen worden, een groep die groeiende is. Het knappe van het programma is dat het op 2 april 2001 voor het eerst te horen was, maar dat het lijkt of het al 100 jaar bestaat. Snelle, eigentijdse radio, van een klassieke kwaliteit. Waarin mensen die er toe doen op een scherpe journalistieke wijze ondervraagd worden, maar waarin tegelijk altijd een aangename sfeer wordt opgeroepen.

Erik de Vlieger, Ferry Mingelen, Willem de Ridder, Sonja Barend, Freek de Jonge, Thomas Rosenboom, Ina Brouwer, Candy Dulfer, Ferry Mingelen en Tomas Ross wisten de weg naar Studio Desmet te vinden. Een programma met een dergelijke afwisseling en allure hoort natuurlijk in Amsterdam thuis. Oud-Amerikacorrespondent voor Het Parool Frans Kotterer heeft als eindredacteur een belangrijke inbreng gehad in het journalistieker maken van Kunststof. Een missie waarin hij glansrijk is geslaagd.

Het zou de NPS sieren als de omroep middelen aanwendde de redactie een vaste plek in Amsterdam te geven. Want dat de enthousiaste vrouwenclub een onmisbare schakel in het geheel vormt staat vast. Kunststof is eerder dan Met het oog op morgen een gevestigde naam geworden. Hopelijk trotseert het net als de late-avond-rubriek de tijd. De publieke omroep bewijst, ironisch genoeg, met een horizontale programmering haar bestaansrecht op Radio 1.

> Programmasite Kunststof

De Nipkowschijf-uitreiking wordt mogelijk gemaakt door onze sponsors