Wat hebben Zwarte Piet, Euroshopper, paardenvlees, Noord-Korea en purschuim met elkaar gemeen? Edo Berger en Jasper Smit maakten er een Q-musical over.

Voor het eerst in de geschiedenis verdient een radio-programma-onderdeel een Eervolle Vermelding. Bij de Nipkowschijf is dit alleen gebeurd bij Den Haag Vandaag en Lucky TV. Actualiteiten én humor zijn de twee bronnen die hier samenkomen.

De jury is onder de indruk van de tomeloze energie die te horen is in de producties – en neemt de hoed af voor Q-music, dat als commerciële zender jarenlang deze ‘publiek’ klinkende cabaretformule heeft ondersteund.

 

In een voortdurend veranderend mediaklimaat blijft de formule van Het Oog onveranderd relevant. Een anker in de eeuwige draaikolk aan hete nieuwtjes en schreeuwende meninkjes.

Het Oog brengt het wereldnieuws in 360 graden. Wat zou Het Oog zijn zonder de eikenhouten stem van Hans Hogendoorn, die al veertig jaar elke avond de thermometer afleest. Wat zou Het Oog zijn zonder Gute nacht Freunde? Reinhard Mey heeft sinds de eerste uitzendingen ongeveer 14.000 glazen en 700 pakjes sigaretten tot zich genomen. “Binnen zit…” elke avond een vakman of –vrouw.

Na 40 jaar is het nog altijd een baken in het Nederlandse radiolandschap. Hoog tijd om dit te belonen met de Ere Zilveren Reissmicrofoon.

De dagelijks verrassende Staat van Stasse is een vitrine voor de fonkelende diamant, die het radiotalent van Stefan Stasse is.

Stefans oprechte interesse, warme betrokkenheid en gedegen muziekkennis zijn een genot om te ervaren. Maar: pas op dat onder druk van het zendermanagement deze ruwe bolster niet teveel wordt afgevijld!

Het programma wordt uitgezonden door KRO-NCRV op NPO Radio 2.

Een hitparade met stemmende luisteraars, bar origineel klinkt het niet.

Maar de top 300 die de Hart & Ziel Lijst vormt op NPO Radio 4 wordt gevormd rondom verhalen van de luisteraar over wat hen raakt in die klassieke muziek. Geen verstandelijke benadering, het kippenvel van de toehoorder is de maatstaf.

Het maakt het tot de leukste week op de klassieke publieke.

De rol van buitenlandcommentator zit Bernard Hammelburg al zo’n 15 jaar als gegoten en zijn kunde is onomstreden.

Zijn warme stemgeluid lijkt je te willen zeggen: “Gaat u maar rustig slapen, de wereld staat weliswaar in brand, maar zal weldra geblust zijn!” Radio 1 zou willen dat ze zo’n moderne G.B.J. Hiltermann in huis hadden.

Een pareltje in de verder soms erg vlakke en gesponsorde BNR-programmering.

Adres Onbekend vervult een van de oerfuncties van de radio, mensen terugvinden die kwijt zijn. Vaders, broers, eerste vriendinnetjes…

Al die zoektochten maken dat de radio gaat leven. De ether stroomt vol met verhalen. Ontroerende, schrijnende, pijnlijke, treurige, onrechtvaardige en vrolijke verhalen. Het programma geeft een staalkaart van wat mensen elkaar zoal aan kunnen doen.

Het heeft nog steeds urgentie. Dat blijkt wel uit het feit dat het niet weg te krijgen is. Het vindt steeds weer nieuwe wegen. Men werd van de goedbeluisterde zondagmiddag verbannen naar donderdagmiddag op Radio 5, toen nog Nostalgia. De dekking dreigde daardoor in gevaar te komen. Men zocht de regionale omroepen. Een aantal van hen ging het, als er geen belangrijke voetbalwedstrijd van de plaatselijke FC was, uitzenden.

Adres Onbekend kan niet anders dan een zeer sterk programma zijn, anders had het al deze stormen niet overleefd. Het overleeft zelfs de sociale media. Zoeken is in de digitale wereld steeds makkelijker geworden, maar gelukkig zijn er nog voldoende mensen zoek. Het zal pas stoppen als er nooit meer iemand kwijt is en als er geen buitenechtelijke kinderen meer geboren worden. Pas op: dit is geen aanmoediging om ze te gaan verwekken. Ron Kas presenteert empathisch, maar nooit zwaar, nooit sentimenteel. De verhalen, de mensen, de stemmen van zoekenden en gezochten spreken voor zich.

Die stemmen maken Adres Onbekend

De Nipkowschijf-uitreiking wordt mogelijk gemaakt door onze sponsors